عکست را با خودم دارم...

‌عکست را با خودم دارم...
همراهِ صدای ضبط شده‌ات ...
و هر روز به انجمن‌های ادبی سر می‌زنم!
گوشه‌ای به التماس شاعری را ...
گیر می آورم...
عکست را نشان می‌دهم و
سکوت ضبط شده ‌‌ی صدایت را ..
همان دوستَت دارم هایی را...
که هیچ وقت نگفتی و
بعد اصرار میکنم تو را بسُراید!
دیروز بالاخره شاعری قبول کرد...
مدتی عکست را نگاه کرد و
به سکوتِ دوستت دارم هایَت گوش داد،
نگاهی به من کرد و
با لبخند رویِ تکه کاغذی نوشت...
برگرد ! این دیوانه دلش تنگ است .....