خدایا

خدایا!

گاهی که دلم از این و آن و زمین و زمان می گیره
نگاهم را به سوی تو و آسمون می گیرم

و آنقدر با تو درد دل می کنم

تا کم کم چشم هایم با ابرهای بهار

مسابقه می گذارند.

و پس از اونِ که قلبم سبک می شه.

تو می آیی و تمام فضای دلم را پُر می کنی.

آن وقت دیگر آرام می شم.

و احساس می کنم هیچ چیز نمی تونه

مرا از پای دربیاره

چون تو را در قلبم دارم.

ویاد تو آرام بخش دلهاست