‍ ‍ ‍ اینجا کربلا

‍ ‍ ‍ اینجا کربلا
اینجا ..
خونی می شوید
آبروی قابیل را
و امضاء می کند
حرمت هفتاد و دو هابیل
طلوعی می تراود
از فراز نیزه
بر فلق حقیقت
ختم می کند
تسبیح ناتمام خلیل را
و پرپرغنچه ترین اسمائیل 
دستی با رد آب
انشاء می کند دیوان وفا
قطره اشکی می بلعد
شط فرات
هل من معینی می دمد
بر صور اسرافیل
اینجا...
بازویی افتاده علم می کند
بر بام عالم
علم سرخ تجلیل را
آهی آتش میزند 
هم بر خیمه دلهای نسوخته
و نمی بیند جز بلندای جمیل
شعر سپید سیاه پوشی
نمی رساند...
حتی نقطه ی کربلای جلیل را
نمی رساند...