من به دین تو در آمدم مادر

من به دین تو در آمدم مادر
که سزاوارترینی برای پرستش
و من رستگارترین به بندگی ات

آفریدگار من کَسی ست
که بغضم را نفس کشید
اشکم را چشید
و زخمم را بوسید

به من فرصت بده
تشهد به لب
سجاده ی دل پهن
هر چه نماز ِ نیاز ِقضا را

برآستان ِ مهرت سجده شوم

حج ِ واجب دارم ، مادرم
بگذار احرام ببندم بر دامانت
بگذار پرسه زنم بر گرد ِ وجودت به تعظیم و طواف

حجاز کجا به گرمی ِ آغوش ِ توست ؟
که بی قراری ام را ذوب
و خستگی ام را خواب می کند

مادرم
دلم ... همان ذبیح ِ ملتمس ِ توست
که قربانی ِ نگاهت کردم

حالا بخند و آغوشت را وعده بده
می خواهم احرامم را باز کنم
و این حج را تمـــــام