با من بگو...

با من بگو...
چه می‌جویی در نگاهِ این مردمِ بیگانه با رازِ گلِ سرخ؟!
چه می‌خواهی از همهمه ی تکراری این بی خبرانِ سردرگم؟!
من آنگونه به تو می‌نگرم
که شب زدگان به خورشید
که مردم عصر جاهلیت به لات و عزی
چونان که دیوانگان به ماه...
آاااای دیوانه
دیوانه
دیوانه
تو معجزه ی روزگارِ منی...
برای مردمانی که فرق طلا و مطلا نمی‌دانند،
یک حادثه ی دمِ دستیِ ساده نباش!