صبح شد

‌‌صُبـح شـد
پهـن ڪُن سفـره‌ے آغـوشت را
ڪنار تـو جـرعہ‌اے نڪَاه
حبـہ‌اے لبخنـد
و چنـد لقـمہ بوسـہ
خـوردن دارد ...!