پایه های دلم چیزی که به محکم بودنشون اعتقاد داشتم سست ش

پایه های دلم، چیزی که به محکم بودنشون اعتقاد داشتم، سست شده. تا دلم به آرامش عادت میکنه حجمه ی سنگین نا امیدی روی سرم آوار میشه، از هر راهی که حساب میکنم ته قصه م روشن نیست، تاریک نیست و شاید اصلا چیزی نباشه. واسه اولین باره که وقتی از خودم میپرسم ارزششو داشت؟ جوابی ندارم که بدم. جوابی ندارم که قانعم کنه یا حتی آرومم کنه.