امام همچون خورشد درخشان جهان است خورشد ه دور از دست

❤امام همچون خورشيد درخشان جهان است، خورشيدى كه دور از دسترس دستها و چشمها در افق قرار دارد، امام، ماه نورانى، چراغ درخشان، نور ساطع و ستاره راهنما در دل تاريكىها و صحراهاى خشك و بىآب و علف و موجهاى وحشتناك درياها است. امام همچون آب گوارا بر تشنگان است، راهنماى هدايت و منجى از هالكت است.
امام همچون آتشى است در بلندىهاى بيابانها، كسى كه از سرما به آن آتش پناه برد، او را گرم مىكند، و در مهلكه ها راهنمائى مىكند، هر كس از او دست بكشد هلاک خواهد شد.
امام ابر پر باران و باران پر بركت است، خورشيد درخشان و زمين گسترده است، او چشمه جوشان و باغ و بركه است.
امام امينى است همراه، پدرى است مهربان، او برادر تنى است، در مصائب پناه بندگان است.
امام امين خدا در زمين و حجّت او بر بندگان است، او خليفه خدا در كشور اوست، امام دعوت كننده مردم بسوى خدا و مدافع حرمتهاى الهى است.
امام از گناهان پاك است و از عيوب مبرّى، علم به او اختصاص دارد، حليم و بردبار است، مايه نظم دين و عزّت مسلمين است، باعث خشم منافقين و هلاکت كافرين است.
امام در دوران خود نظير ندارد، كسى به او نزديك نيست، هيچ دانشمندى با او هم طراز نيست، بدل ندارد، مثل و مانند ندارد، بدون اينكه به دنبال فضيلت باشد و يا خود فضيلت بدست آورده باشد، فضيلت به او اختصاص يافته است و خداوند بخشاينده با فضيلت، فضل را به او اختصاص داده است.
پس كيست كه بتواند امام را بشناسد يا او را انتخاب كند؟! نه، هرگز، هرگز، در وصف شأنى از شؤون او و فضيلتى از فضائل او عقول به گمراهى افتاده و حيران و سرگردان مانده است، و ديدگان درمانده و ناتوان گشته و بزرگان احساس كوچكى مىنمايند، و حكماء حيرانند، عقل عقلاء كوتاه است، خطباء از خطابه باز مانده اند و عقلاء و دانايان از دركش عاجز شده اند، و شعراء از شعر گفتن ناتوان گشته اند و ادباء عاجز گرديده اند و بلغاء خسته و ناتوان شده اند و همگى به عجز و ناتوانى(خود) معترفند، چگونه مىتوان او راوصف كرده و كنه او را بيان نمود، يا چيزى از كار او را فهميد يا كسى را يافت كه جاى او را بگيرد؟
نه، چگونه ممكن است؟ و حال آنكه نسبت او و وصف كنندگانش همچون ستاره ها و دست مردم است؟
پس انتخاب مردم كجا و اين مقام كجا؟ عقول كجا و درك اين منزلت كجا؟ اصلا كجا مىتوان چنين شخصى يافت؟ گمان برده اند كه مىتوان او را در غير آل پيامبر صلى اللَّه عليه و آله يافت...

قسمتی از سخنان حضرت رضا عليه السلام در باره صفت امام و امامت و فضل و رتبه امام
ترجمه عیون اخبار رضا صفحه 451