بیماری کرون(به انگلیسی: Crohn's disease) یکی از بیماریهای
بیماری کرون(به انگلیسی: Crohn's disease) یکی از بیماریهای التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص می‌شود که می‌تواند هر قسمتی از لوله گوارش را درگیر کند هرچند بیشتر روده باریک درگیر است. بیماری می‌تواند تمام لایه‌های روده را درگیر سازد و حتی موجب فیبروز شود.
شایع‌ترین ناحیه درگیر ایلئوسکال است. بین ضایعات معمولاً نواحی سالم وجود دارد. این بیماری تظاهرات خارج روده‌ای نیز دارد مانند آرتریت و ضایعات پوستی.
نشانه‌ها
علایم و سمپتوم بیماری شامل اسهال مزمن، کاهش وزن و درد شکم است. بیماری می‌تواند با آبسه، فیستول، تنگی و انسداد روده همراه باشد و گاهی برای تشخیص، نیاز به آزمایش سرولوژی و کولونوسکوپی می‌باشد. این بیماری می‌تواند همراه با خونریزی همراه با مدفوع یا بطور جدا از مدفوع یا همراه با رگه‌های خون روی مدفوع همراه باشد. از دیگر علائم این بیماری (بی اشتهایی)، (نفخ)، (دفع ناقص) و دفعات زیاد اجابت مزاج و بی‌اختیاری در آن را می‌توان برشمرد.
نشانه‌های غیر روده‌ای
این بیماری علاوه بر گرفتار کردن معده و روده، اندام‌های دیگر را نیز می‌تواند درگیر کند. ورم چشم و ورم مفاصل یا ماهیچه‌های دست یا پا از این دست هستند. نازکی یا پوکی استخوان می‌تواند از عواقب این بیماری باشد. در این بیماری پوست، خون و غدد درون ریز نیز می‌توانند درگیر شوند. بیماری کم‌خونی همولوتیک خود ایمنی که در آن سیستم ایمنی به گویچه‌های سرخ حمله می‌کند بیشتر در بیماری کرون شایع است و می‌تواند باعث خستگی، رنگ پریدگی و دیگر نشانه‌های شایع در کم‌خونی شود.
درمان:
تلاش‌ها در مورد درمان در به کنترل در آوردن این بیماری می‌باشد. درمان با ترکیبات سالیسیلات (سولفاسالازین، مسالامین و غیره)، گلوکوکورتیکوئیدها، عوامل سرکوبگر ایمنی (مرکاپتوپورین، متوتروکسات، سیکلوسپورین و آزاتیوپرین) و آنتی بیوتیکها مانند مترونیدازول و سیپروفلوکساسین می‌باشد. گاه جراحی به خصوص در صورت بروز عوارض مانند فیستول و انسداد ضرورت می‌یابد. استرس و اضطراب می‌تواند نقش بسزایی در عود بیماری داشته باشد.
بهترین دارو برای درمان بیماریهای التهاب روده مزالازین تشخیص داده شده است. مطالعات اخیر نشان می‌دهد بیمارانی که از مزالازین در دوران اوج بیماری به میزان ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰ میلی گرم در روز استفاده کردند آثار بیماریشان تا ۳ ماه در آنها کاهش یافته و تا ۶ ماه به دوران خاموشی وارد شدند.
مهمترین درمان غیردارویی در مورد بیماریهای التهاب روده ورزش های قدرتی مانند بدن‌سازی می باشد بطوری که افرادی که بدون دارو به ورزش های قدرتی محدود پرداختند تا ۷۰ درصد بیماریشان بطور کامل بهبود یافته است. علت آن می‌تواند فعالیت‌های متابولیسمی ماهیچه‌ها باشد که باعث کاهش التهاب در بدن می‌شود. فعالیت‌های قدرتی همچنین قدرت جذب روده‌ها را افزایش می‌دهد و این فرایندی برخلاف تاثیر التهاب بر روده است که باعث کاهش جذب در روده‌ها می‌شود.
رژیم غذایی یکی دیگر از عوامل موثر در بهبود بیماری التهاب روده است. برای مثال عسل ، خرما ، زردچوبه و سیاه دانه نقش موثری در این رژیم دارند هر سه این غذاها ضد سرطان، ضد التهاب و درمان کننده زخم می‌باشند و مصرف روزانه آنها برای بیماران التهاب روده بسیار مفید است. همچنین بیمار می بایست در دوران شدت بیماری از یک رژیم غذایی ساده و ثابت شامل موارد ذیل استفاده کند : برنج، نان سفید، مرغ، ماهی جنوب و غزل آلای سفید، ماست، عسل، شیره خرما، ضمنا غذاها ترش ،تند و دارای ادویه و آبکی نباشند، مصرف گوشت قرمز توصیه نمی‌شود، و تا حد امکان از مصرف انواع غذاهای خام و نپخته مانند میوه ها و سبزیجات پرهیز شود، شیر و لبنیات نیز مصرف نشود.
بعد از گذشتن از دوره بیماری و وارد شدن به دوران خاموشی بیمار می‌تواند آهسته رژیم غذایی را کاهش دهد. در ضمن بیمار باید در دوران بیماری فعالیت ورزشی را بصورت کنترل شده و متناسب با توان بدنی خود انجام دهد و بیش از توان بدنی خود ورزش نکنند. در دوران خاموشی بیمار می‌تواند مصرف مزالازین را به ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در روز نیز کاهش دهد. با رعایت تمام موارد فوق بیمار از ۳ تا ۶ ماه وارد دوران خاموشی خواهد شد اما می‌بایست با آرامش این فعالیت‌ها را ادامه دهد تا بدون هیچ مشکلی سالیان سال به زندگی خود ادمه دهد.
شایع‌ترین ناحیه درگیر ایلئوسکال است. بین ضایعات معمولاً نواحی سالم وجود دارد. این بیماری تظاهرات خارج روده‌ای نیز دارد مانند آرتریت و ضایعات پوستی.
نشانه‌ها
علایم و سمپتوم بیماری شامل اسهال مزمن، کاهش وزن و درد شکم است. بیماری می‌تواند با آبسه، فیستول، تنگی و انسداد روده همراه باشد و گاهی برای تشخیص، نیاز به آزمایش سرولوژی و کولونوسکوپی می‌باشد. این بیماری می‌تواند همراه با خونریزی همراه با مدفوع یا بطور جدا از مدفوع یا همراه با رگه‌های خون روی مدفوع همراه باشد. از دیگر علائم این بیماری (بی اشتهایی)، (نفخ)، (دفع ناقص) و دفعات زیاد اجابت مزاج و بی‌اختیاری در آن را می‌توان برشمرد.
نشانه‌های غیر روده‌ای
این بیماری علاوه بر گرفتار کردن معده و روده، اندام‌های دیگر را نیز می‌تواند درگیر کند. ورم چشم و ورم مفاصل یا ماهیچه‌های دست یا پا از این دست هستند. نازکی یا پوکی استخوان می‌تواند از عواقب این بیماری باشد. در این بیماری پوست، خون و غدد درون ریز نیز می‌توانند درگیر شوند. بیماری کم‌خونی همولوتیک خود ایمنی که در آن سیستم ایمنی به گویچه‌های سرخ حمله می‌کند بیشتر در بیماری کرون شایع است و می‌تواند باعث خستگی، رنگ پریدگی و دیگر نشانه‌های شایع در کم‌خونی شود.
درمان:
تلاش‌ها در مورد درمان در به کنترل در آوردن این بیماری می‌باشد. درمان با ترکیبات سالیسیلات (سولفاسالازین، مسالامین و غیره)، گلوکوکورتیکوئیدها، عوامل سرکوبگر ایمنی (مرکاپتوپورین، متوتروکسات، سیکلوسپورین و آزاتیوپرین) و آنتی بیوتیکها مانند مترونیدازول و سیپروفلوکساسین می‌باشد. گاه جراحی به خصوص در صورت بروز عوارض مانند فیستول و انسداد ضرورت می‌یابد. استرس و اضطراب می‌تواند نقش بسزایی در عود بیماری داشته باشد.
بهترین دارو برای درمان بیماریهای التهاب روده مزالازین تشخیص داده شده است. مطالعات اخیر نشان می‌دهد بیمارانی که از مزالازین در دوران اوج بیماری به میزان ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰ میلی گرم در روز استفاده کردند آثار بیماریشان تا ۳ ماه در آنها کاهش یافته و تا ۶ ماه به دوران خاموشی وارد شدند.
مهمترین درمان غیردارویی در مورد بیماریهای التهاب روده ورزش های قدرتی مانند بدن‌سازی می باشد بطوری که افرادی که بدون دارو به ورزش های قدرتی محدود پرداختند تا ۷۰ درصد بیماریشان بطور کامل بهبود یافته است. علت آن می‌تواند فعالیت‌های متابولیسمی ماهیچه‌ها باشد که باعث کاهش التهاب در بدن می‌شود. فعالیت‌های قدرتی همچنین قدرت جذب روده‌ها را افزایش می‌دهد و این فرایندی برخلاف تاثیر التهاب بر روده است که باعث کاهش جذب در روده‌ها می‌شود.
رژیم غذایی یکی دیگر از عوامل موثر در بهبود بیماری التهاب روده است. برای مثال عسل ، خرما ، زردچوبه و سیاه دانه نقش موثری در این رژیم دارند هر سه این غذاها ضد سرطان، ضد التهاب و درمان کننده زخم می‌باشند و مصرف روزانه آنها برای بیماران التهاب روده بسیار مفید است. همچنین بیمار می بایست در دوران شدت بیماری از یک رژیم غذایی ساده و ثابت شامل موارد ذیل استفاده کند : برنج، نان سفید، مرغ، ماهی جنوب و غزل آلای سفید، ماست، عسل، شیره خرما، ضمنا غذاها ترش ،تند و دارای ادویه و آبکی نباشند، مصرف گوشت قرمز توصیه نمی‌شود، و تا حد امکان از مصرف انواع غذاهای خام و نپخته مانند میوه ها و سبزیجات پرهیز شود، شیر و لبنیات نیز مصرف نشود.
بعد از گذشتن از دوره بیماری و وارد شدن به دوران خاموشی بیمار می‌تواند آهسته رژیم غذایی را کاهش دهد. در ضمن بیمار باید در دوران بیماری فعالیت ورزشی را بصورت کنترل شده و متناسب با توان بدنی خود انجام دهد و بیش از توان بدنی خود ورزش نکنند. در دوران خاموشی بیمار می‌تواند مصرف مزالازین را به ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در روز نیز کاهش دهد. با رعایت تمام موارد فوق بیمار از ۳ تا ۶ ماه وارد دوران خاموشی خواهد شد اما می‌بایست با آرامش این فعالیت‌ها را ادامه دهد تا بدون هیچ مشکلی سالیان سال به زندگی خود ادمه دهد.
۷.۷k
۱۷ تیر ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.