با شعر تو من هفت رنگ روی کاشی می شوم

با شعرِ تو ، من هفت رنگِ رویِ کاشی می شوم
در کاخِ زیباییِ تو نقّاش باشی می شوم

حتماً اگر اندامِ تو الگویِ کار من شود
من عاشقِ شیرینیِ پیکر تراشی می شوم

از بویِ گیسوهایِ تو بر رویِ گل هایِ جهان
هر روز من یک کارگر در عطرپاشی می شوم

در روزهایِ بی کسی ، دور از حمایت هایِ تو
یک عاشقِ بی عُرضه یِ بدبختِ ناشی می شوم

باید بمانی ، لج مکن ، بی نکته هایِ خوب تو
دور از تمامِ اصل ها ، اهلِ حواشی می شوم