ما وقتی چائی خودرا شیرین می کنیم

ما وقتی‌ چائی خودرا شیرین می‌کنیم

آن شیرینی‌ بما لذت می‌‌بخشد و اگر بخواهیم مدام از آن لذت برخوردار گردیم

مدام هم باید بر شیرینی آن بیفزاییم در نتیجه در آینده دور مرض قند میگیریم

آن لذت حاصل از شیرینی‌ جای خودرا به تلخی‌ می‌‌دهد

اما اگر از همان اول هر چند روزی چائی خودرا تلخ بنوشیم

کام ما در تلخی‌ به  انتظار شیرینی به ارزش لذت واقعی‌ شیرینی‌ پی‌ میبرد  سپس  با کمی‌  شیرینی‌ از لذت شیرینی‌ فراوان برخوردار میگردد

مثل یک شکم کوچک که با خوردن کم به لذت بیشتر از  شکم بزرگ بدون عوارض برخوردار می‌‌گردد

تجربه‌های تلخ و شیرین در زندگی‌ مارا بزندگی واقعی میرسانند