هر صبح جمعه

هر صبح جمعه
سراغت را از باد صبا می ‏گيرم، نشانى از كوى آشناى تو مى‏پرسم،
اما باد صبا چون هميشه پاسخى ندارد. آه كه غروب جمعه چه دل‏گير است،
چشمهاى ابرى منتظران هواى باريدن دارد.
هفته‏ اى ديگر نيز بی ‏گل روى مولا سپرى شد، چه سخت و طاقت‏ فرساست:
«عزيزٌ علىّ أن أرى الخلق ولاترى ولاأسمع لك حسيسا ولانجوى».