یه زمانی بود که گوشیمو همش تو تاکسی جا می ذاشتم

یه زمانی بود که گوشیمو همش تو تاکسی جا می ذاشتم
بعد ازون دیگه عادتم شده بود هر جا که می رسیدم هندزفری می ذاشتم که گوشیم جایی نمونه ...
یه روز سوار تاکسی شدم و مثل همیشه زود هندزفریمو آماده کردم
نگاه راننده تاکسی به من بود
پرسیدم چیزی شده حاج  آقا؟!
با یه لحنی که انگار شاکی باشه
گفت: چرا این جوونا عادت کردن همین که سوار تاکسی می شن زود این ماسماسکو بکنن تو گوششون؟!
خنده ام گرفته بود ازحرفش
گفتم: نمیدونم والا، شاید هر کسی یه دلیلی داشته باشه
+ خودِ شما دلیلت چیه؟!
من گوشیمو تو تاکسی و ماشین جا می ذارم بخاطر همون آهنگ پخش میکنم که حواسم باشه گوشیم جا نمونه
+آهاا، پس بگو نمی خوای دلبر نگرانت بشه
دلبر کجا بود  حاجی!
+چرا؟ نکنه عاشقی نمیتونی بهش بگی؟!
نمیدونم! شاید اره شاید هم نه!
ببین پسر جون
من  ۲۳   سال پیش عاشق شدم، دختر سر به زیری بود
اسمش " مه طلا " بود
خونه روبرویی ما زندگی می کردن، بابام بقال بود
درسم تموم شده بود و کنار بابام کار می کردم، آقام خدا بیامرز ماشین داشت
یعنی اونم مسافر کش بود
وقتایی که می رفت مسافر کشی میشستم تو مغازه ...
یه جعبه نوشابه میذاشتم جلو مغاره و میشستم روش، منتظر می موندم که هر وقت خواست رد شه
نگاش کنم ...
با اون چادر گل گلی و قدم های ریزش که از جلو مغازه رد می شد
دل و ایمونمو می برد ... ولی چه کنم که عقل تو کله م نبود
جربزه نداشتم
و اِلا می رفتم و می گفتم خاطرتو میخوام ...
ای روزگار، انقد رفت و اومد و من چیزی نگفتم
که بالاخره شوهرش دادن
تو در و همسایه می گفتن که دلش با یکی دیگه بوده ولی نتونسته از رو حرف باباش برگرده ...
نمیدونم دلش پیش کی گیر بوده ولی کسی که این وسط بچگی کرد من بودم
تا فرصت داشتم بهش نگفتم و از دستم دادمش ...
الان ۲۳ ساله دارم حسرت اون روزارو میخورم  که از جلو مغازه رد می شد و من ...
جَوون  اگه کسی رو دوس داری برو بهش بگو
نذار از عشق اولت یه اسم بمونه که خال شده باشه رو دستت ...
به خالکوبی دستش اشاره کرد و گفت:
این "مه طلا"  همه ی چیزیِ که از مه طلای من مونده  ...