حسرت الملوک

حسرت الملوک ؛

آیا این کلمه برای شما آشناست؟

با جگر در نواحی مختلف ایران چند نوع غذا تهیه می شود که معروفترین آن جغور بغور است. جغور بغور را «حسرت الملوک» هم می نامند. نقل می کنند روزی ناصرالدین شاه از خیابانی رد می شده که بوی غذای یک دکان او را مدهوش می کند! اما چون برای شأن ملوکانه او بد بوده با آن هم خدم و حشم در آن دکان غذا بخورد حسرت خوردن آن غذا به دلش می ماند و دل سوخته به کاخ بازمی گردد.
شاید آن تنها باری بود که یک شاه آرزو می کرد ای کاش شاه نبود

در لغت نامه دهخدا آمده است؛
لکن امروز خرده ٔ جگر و شش وگُرده (قلوه ) و دل با پیاز در روغن سرخ کرده با بوی افزارهای چند که گاه کمی سرکه نیز چاشنی آن کنند. و آن را قلیه پتی و جیزوویز و جغوربغور نامند. روده ٔ گرم با پیه مدور بپیچند و بسیخ کنند و آن را حسیب البزغاله نیز نامند. و حسرةالملوک بدان سبب گویند که آن سیخ چون سرد شود چندانی لذت ندهد اگرچه باز گرم کنند و ملوک را در بازار به دکان کبابی نشستن ممکن نه به این جهت حسرت میبرند.
(شرفنامه ٔ منیری ) :
بس حسرت حسرت الملوک است مرا
باریک و ضعیف تن چو دوک است مرا.

آی آبجی خانم خدا بدوره
هر چیز زمانه نوظهوره
گفتند که حسرت الملوکه
دیدیم همان جغور بغوره .


#فکرنو
#بسیج_سایبری
#تاریخی