بچه که بودم

بچه که بودم،
آرزویم این بود بزرگ که شدم،
تمامِ موزیک هایِ غمگینِ دنیا را پاک کنم و همه جا را پر کنم از آهنگ های شادِ شادِ شاد!
همان هایی که باید همراه خواننده توام فریاد بزنی و بالا و پایین بپری...
بزرگ تر که شدم،
قلبم که شکست،
چشمم که پر از اشک شد،
دلم که تنگ شد،
دلم که تنگ شد....
فهمیدم بعضی موزیک هارا برای سکوت کردن میسازند...
برای اینکه خواننده بخواند و
تو گوش کنی و
شاید دو سه قطر اشک بریزی...
بی صدا!
بی آنکه کسی بویی ببرد...
و آرام کنی این دردِ بی درمانِ #رفتن های بی منطق را...