ل

ﺧﯿــــﺮﻩ ﺑﻪ ﻣــــﺮﺩﻡ ....
ﺗﻨﻬـــﺎﯼ ﺗﻨﻬـــﺎ .....
ﻧـــﻪ ﮐﺴﯽ ﺣــﺎلـﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﺪ ....
ﻧـــﻪ ﮐﺴﯽ ﻫـﻮﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ !....
ﻋﯿﺐ ﻧـﺪﺍﺭﺩ ....
ﺳـــﺎﻟﻬـﺎﺳﺖ ﺑـﻪ ﺍﯾـــﻦ ﺯﻧـﺪﮔــﯽ ﻋـﺎﺩﺕ ﮐـﺮﺩﻩ
ﺍﻡ ....
ﺁﺷـﻨﺎﻫﺎﯾﻢ : ﻏـﺮﯾــﺒﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫــﺴــﺘﻨﺪ ....
ﮐـﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ!