افطار کن مرا برایت برکتی با چانه های نان،بر دهان کنار گذاشته ام و نخلی از چشم هایم افطار کن مرا روزه دار عشقم عطشِ لب هایم را سر بکش!دوست داشتنت بی وقفه دارد بر زبانم ذکر می گوید ...