افطار کن مرا برایت برکتی با چانه های نان، بر دهان کنار گذاشته ام و نخلی از چشم هایم افطار کن مرا روزه دار عشقم عطشِ لب هایم را سر بکش! دوست داشتنت بی وقفه دارد بر زبانم ذکر می گوید ...
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.