یکی از دوستامون بعد از چندین سال به کسی که دوستش داشت رسی

یکی از دوستامون بعد از چندین سال به کسی که دوستش داشت رسید!
چند وقت پیش وقتی دیدمش ،
یه البوم برام اورد و بازش کرد،
یک عالمه عکس که فقط از یک جفت«چشم» داخلش بود.
بهش گفتم اینا عکسِ چشمای کیه؟!
گفت برای «یار»،
تو همه سالهایی که دوستش داشتم یواشکی از چشماش عکس میگرفتم
وقتی خوشحاله ،
وقتی غم‌داره،
وقتی دلش‌تنگه،
وقتی خسته‌اس،
وقتی کلافه اس،
حتی وقتی که عصبانی و عرش و فرش و داره بهم میدوزه!
همه رو نگه داشتم،
فکر میکنم ادمها جدا از زبون مادری که حرف میزنن و صدا دارن و همیشه میتونی بشنویشون،
چشماشون، نگاهشون، طرز دیدنشون، هم صدا داره!
اما ادمای خیلی کمی هستن که به زبان نگاه ادما گوش میکنن،
همونا که تمامت رو بی برو برگرد دوست دارن،
عشق رو با تو شروع و در همه دنیا تمومش میکنن!
تو همه ساعتی که پیشش بودم با لذت و عشق برای هزاران بار آلبوم رو ورق میزد و با شور و هیجان و جزئیات تعریف میکرد!
من فکر‌ میکنم ادما قبل از رسیدن به معشوق یه شکلی ان اما بعد از رسیدن و وصالش یه شکله دیگه!
مثله یه پروانه که پیله داره و پروانه میشه!
قصه عشق زیاده اما عشق های اساطیری همون‌هایی میشن که زبون نگاهِ معشوقشون رو خوب بلدن!

#فرگل_مشتاقی|