بسم الله الرحمن الرحیم
90 - بلکه حقیقت را برایشان آوردیم و قطعا آنان دروغگویند
91 - خدا فرزندی اختیار نکرده و با او معبودی دیگر نیست، و اگر چنین می‌بود قطعا هر خدایی آنچه را آفریده بود با خود می‌برد، و حتما بعضی از آنان بر بعضی دیگر برتری می‌جستند، منزه است خدا از آنچه وصف می‌کنند
92 - دانای نهان و آشکار است، پس برتر است از آنچه با او شریک می‌گردانند
93 - بگو: پروردگارا! اگر عذابی را که به آنها وعده داده می‌شود به من بنمودی،
94 - بار خدایا! مرا [در این عذاب‌ها] با قوم ستمکار قرار مده
95 - و بی‌تردید ما قادریم عذابی را که به آنها وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم
96 - سخن بد [آنها] را به طریقی که نیکوتر است دفع کن، ما به آنچه وصف می‌کنند داناتریم
97 - و بگو: پروردگارا! از وسوسه‌های شیاطین به تو پناه می‌برم
98 - و ای پروردگار من! از حضور آنها نزد من، به تو پناه می‌آورم
99 - تا آن‌گاه که مرگ هر یک از ایشان فرا رسد می‌گوید: پروردگارا! مرا باز گردانید
100 - شاید من در آنچه پشت سر گذاشته‌ام، کار نیکی انجام دهم حاشا، این سخنی است که او [لفظا] گوینده‌ی آن است و پشت سرشان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند
101 - پس آن‌گاه که در صور دمیده شود، دیگر آن روز میانشان نسبت خویشاوندی وجود ندارد و از حال یکدیگر نمی‌پرسند
102 - پس هر که میزان اعمالش سنگین باشد، آنها حقا رستگاران‌اند
103 - و هر که میزان اعمالش سبک باشد، آنان کسانی‌اند که به خویشتن زیان زده‌اند و همیشه در جهنم می‌مانند
104 - آتش چهره‌ی آنها را می‌سوزاند و آنها در آن زشت منظرند
91 - خدا فرزندی اختیار نکرده و با او معبودی دیگر نیست، و اگر چنین می‌بود قطعا هر خدایی آنچه را آفریده بود با خود می‌برد، و حتما بعضی از آنان بر بعضی دیگر برتری می‌جستند، منزه است خدا از آنچه وصف می‌کنند
92 - دانای نهان و آشکار است، پس برتر است از آنچه با او شریک می‌گردانند
93 - بگو: پروردگارا! اگر عذابی را که به آنها وعده داده می‌شود به من بنمودی،
94 - بار خدایا! مرا [در این عذاب‌ها] با قوم ستمکار قرار مده
95 - و بی‌تردید ما قادریم عذابی را که به آنها وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم
96 - سخن بد [آنها] را به طریقی که نیکوتر است دفع کن، ما به آنچه وصف می‌کنند داناتریم
97 - و بگو: پروردگارا! از وسوسه‌های شیاطین به تو پناه می‌برم
98 - و ای پروردگار من! از حضور آنها نزد من، به تو پناه می‌آورم
99 - تا آن‌گاه که مرگ هر یک از ایشان فرا رسد می‌گوید: پروردگارا! مرا باز گردانید
100 - شاید من در آنچه پشت سر گذاشته‌ام، کار نیکی انجام دهم حاشا، این سخنی است که او [لفظا] گوینده‌ی آن است و پشت سرشان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند
101 - پس آن‌گاه که در صور دمیده شود، دیگر آن روز میانشان نسبت خویشاوندی وجود ندارد و از حال یکدیگر نمی‌پرسند
102 - پس هر که میزان اعمالش سنگین باشد، آنها حقا رستگاران‌اند
103 - و هر که میزان اعمالش سبک باشد، آنان کسانی‌اند که به خویشتن زیان زده‌اند و همیشه در جهنم می‌مانند
104 - آتش چهره‌ی آنها را می‌سوزاند و آنها در آن زشت منظرند
۸.۱k
۱۳ مهر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.