یک لحظه تصور کن کودکت درکنارت نباشد

‌یک لحظه تصور کن کودکت درکنارت نباشد...
آیا بازهم برایش حوصله نداشتی؟
بازهم برای بازی کردن با او بهانه می آوردی؟
بازهم منتظر خوابیدنش می شدی تا نفس راحتی بکشی؟
بازهم...بازهم...
🔻 یا اینگونه میشدی👇 👇
تمام کارهایت را تعطیل میکردی و تمام وجودت را وقف این کودکی که خدا به تو عنایت کرده میکردی و لحظه لحظه از وجود او شاد میشدی؟ و مینشستی و فقط نگاهش میکردی و به لجبازی هایش میخندیدی و جیغ و داد وگریه هایش هم برایت لذت بخش میشد؟
به راستی اگر اینگونه به بچه هایمان نگاه کنیم، قدر این امانت الهی را خواهیم دانست و طور دیگری پدری و مادری خواهیم کرد!