ﻧﻪ ﺍﻧﺼﺎﻓﻦ ﺗﻮ ﺟﺎﯼ ِ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟
ﺳﺮﯼ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﺸﯽ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﺍﮔﺮ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﯿﺮﺯﺍﯼ ِ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻞ
ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ِ ﺧﯿﺲ ِ ﺩﺭﯾﺎﯼ ِ ﺧﺰﺭ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ِ ﺍﻭ ﺗﻪ ِ ﺁﻭﺍﺭ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﯼ، ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪﯼ؟
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻟﺮﺯﻩ ﺍﺵ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺯﺑﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﭼﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﺳﻬﻤﺖ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﯼ ِ ﺩﻧﯿﺎ؟ ﭘﺮﭘﺮ ِ ﭘﺎﯾﯿﺰ؟
ﻏﺮﻭﺏ ﻭ ﺧﺶ ﺧﺶ ﻭ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﭘﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ِ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻭ ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﺎﻟﯽ
ﺩﻭ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻣﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﺭﺍ
ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﺍﺗﺎﻗﺖ ﺳﻮﺕ ﻣﯿﺰﺩ ﮐﻮﭘﻪ ﯼ ِ ﺳﺮﺩ ِ ﻗﻄﺎﺭﯼ ﺭﺍ
ﻫﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﻧﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻝ ﻣﯿﮑﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺰﺩﯼ ﻭ ﺩﺭﺑﺪﺭ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﻠﮑﻬﺎﯾﺖ ﺧﺎﺏ ﻣﺜﻞ ِ ﻣﻦ
ﺭﻓﯿﻖ ِ ﻗﺮﺻﻬﺎﯼ ِ ﺑﯽ ﺍﺛﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﻧﮕﻮ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ، ﺧﻮﺩﺁﺯﺍﺭﯼ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﺕ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟

ﻏﺰﻝ ﺧﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﮔﻔﺘﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﺎﻧﻢ،
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﯼ؟



#ﺷﻬﺮﺍﺩ_ﻣﯿﺪﺭﯼ