دنیای من دنیای تردید و یقین است

*
دنیای من دنیای تردید و یقین است
یک عمر بی تاب کسی بودن همین است

دیگر تمام شهر می داند چرا من
یک در میان حرف هایم نقطه چین است

وقتی که می دانم مرا هم دوست داری
هرجای دنیا باشم آن جا بهترین است

دیگر نمی ترسم که سلول اتاقم
محکم ترین دیوار بر روی زمین است

دیگر من و آیینه ها ترسی نداریم
از چشم هایی که به هر چیزی ظنین است

برگرد! شعرت را بخوان! من دوست دارم
اندوه تلخی را که در آن ته نشین است

تو شاهد رنج منی،عیبی ندارد
تا عاشقت هستم سزای من همین است