.

.

گاهی شهر از دور قشنگه...
آدما ،ماشینا،ساختمونا...هر چی ریزتر میشن ...هر چی از ذات ادما دور میشی از مادیّت ماشینا و خونه ها و ...دور میشی برات جذابتر میشن...
شاید گاهی زمانِ این باشه که از این شهرِ کاغذیه متظاهر ..از این ادم های انسان نما ...از این دلبستگی ها خودتو دور کنی و رها باشی... مطمئنن گاهی باید بال هاتو باز کنی و چشماتو ببندی و پرواز کنی...حتی اگر پرِ پرواز نداری...جرات پریدن نداری...فقط باید چشماتو ببندی...تهش و نگاه نکنی و بِپَری...
همیشه که نباید نگاهت به آخر باشه..تو فقط باید شروع کنی...بال اول و بزنی و بری...
بقیه ی مسیر خود به خود پُلی میشن برای پروازت...که زمین نخوری... کاری که دوست داری و انجام بده و جایی که دوست داری برو ...آدمی که میخوای و دوست داشته باش و به چیزی که میخوای عشق بورز...
ما عادت کردیم به محدود کردن خودمون!!
با تفکرات محدود...
یه جایی میرسه که باید دل و بزنی به دریا و خودتو رها کنی و بری به سمت چیزی که میخوای...
الان وقتشه!!
گذر زمان فقط پشیمونی آدمارو بیشتر میکنه ! .
"پرواز کن 🕊 "
#صاد.رجبی