معشوقه ات بودن ، توانم را گرفته است

معشوقه ات بودن ، توانم را گرفته است
عشق ِ تو جانم ! آخ .. جانم را گرفته است

چاقو شده مهر ِ تو روی گردنم ، کُند
این مرگ ِ تدریجی امانم را گرفته است

خون میخورم شاید بخندانم تو را باز
اندوه ، مغز ِ استخوانم را گرفته است

ترمیم ِ زخمی که منم را دیر کرده
رنجی که از تن تا روانم را گرفته است

به لکنت افتاده زبان ِ اعتراضم
بار ی که بر دوشم ، زبانم را گرفته است

آغوش تو امنیتِ دریاست ، اما
از من تمام ِ آسمانم را گرفته است