رفتی و بعد تو بر پنجره باران زده است

رفـتـی و بَـعـد تـو بـر پـنـجـره بـاران زده است
بی سبب نیست که مردی به خیابان زده است

رفـتـی و بـعـد تـو این خـانـه پُـر از دلهره شد
وَضعِ جِسمانیِ مَن آه ، چه بُحران زده است

بِـیـنِ مـن بـا تـو کـه یـک "واو" نـبـایـد بـاشـد
هَـر کسـی آمـده بـر فاصـلـه دامان زده است

نیمه شب یک نفر از آینه بیرون زد و گفت
"خانه ی بی تو فقط خانه ی شیطان زده است"

رفـتـه ای ، قـافـیـه هـا طَـعـمِ عـَجـیـبـی دارنـد
قلبِ من ، سیبِ گلابیست که دندان زده است

دســت تَـقـدیـر مَــرا از تـو جـدا مـی خـواهـد
فالِ تلخی هم اگر ، دست به جبران زده است

آمدی از دَر و هَـمـسـایـه شنیدی...دیر است
عاشق از داغِ جُـنـونـت به بیابان زده است!

سعید شیروانی