کرده ای چِشمَت خَمار و هَر دو چِشمانَم قمار

کرده ای چِشمَت خَمار و هَر دو چِشمانَم قمار
ای به قُربانِ دوچشمَت تا به کی چِشم اِنتظار؟
تا  ببینَم  روی  ماهَت  دِل پَریشان  می شَود
وای  بَر چِشمان عاشِق  پیشه  و مَستِ خَمار
رَفته اَم   دَر  کوچه  باغِ    ناسَرانجامِ  سَحَر
چون  کُنَم بی تو شَبَم  را آتَشَت  گردیده هار
چون لَبانِ غُنچه ات  وا می شَوَد از روی هَم
از شمیمِ  عاشقی   گوی  و  بِزَن  زنگِ   بهار
یا بیا  جانَم   سِتان  و  یا  بِباران   بَر  سَرم
عطرِ  گیسوی    کَمَند  و  شُعله های   بیقرار