ساده باشد،

ساده باشد،
بی حرفی از خاک و سرفه.. .
از نو می نویسم:
سلام تهران!
حال همه ما خاک است؛ملالی نیست جز سخت شدن گاه به گاه  تنفس،
که مردم به آن خفگی بی سبب  میگویند
با این همه عمری اگر باقی بود،طوری از کنار زندگی میگذرم که نه آب زاینده رود بخشکد
و نه این چشمه های نفت همیشه جوشان!

راستی خبرت بدهم،خواب دیده ام قبری خریده ام بزرگ،
 به وسعت خوزستان،
بی پرده، بی پنجره،بی در،بی دیوار، بی آب، بی نفت...

بخند تهران
هی بخند....

بی پرده بگویمت،فردا نفسم خواهد گرفت
و تو دیگر صدای خاموش اعتراض مرا نخواهی شنید
دیگر نه مالچ می خواهم نه آب 
و نه سهمی از پول نفتت 
آخرین خواسته ام اما
قطار سریع السیر اصفهان است
و اتوبان تهران-شمال 
پولش را از باقیمانده پول نفتت
کنار گذاشته ام 

نامه باید کوتاه باشد
ازنو برایت می نویسم:

حال همه ما خاک است!
اما تو راحت باش...