آیه بیست و دوم؛ سوره بقره
🌹الَّذِى جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِرَاشاً وَالْسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ الْسَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقاً لَکُمْ فَلاَ تَجْعَلُوا لِلّهِ أَنْدَاداً وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ
🌹آن خدایی که برای شما زمین را گسترد و آسمان را برافراشت و فرو بارید از آسمان آبی که به سبب آن بیرون آورد میوه‌های گوناگون برای روزی شما، پس کسی را مثل و مانند او قرار ندهید در حالی که می‌دانید (که بی‌مانند است)
در این آیه خداوند کلمه های والسماء و ماء را بکار برده است
برای واکاوی کلمه ماء به معنی آب وباران که در این آیه آمده است،
رزق هم کلمه دیگری است که دراین آیه آمده است
رزق معانی متعددی دارد خیر وبرکت ومعنویت هم نوعی رزق است
لازم است به نکاتی در این باره اشاره میکنیم:
✅باز هم به کلمه رزق اشاره کنیم
طعام نوعی رزق است وطعام معنوی هم رزق است ،آیت الله میر باقری گفته اند:
باطنِ تمام نعمت های ظاهری و طعام هایی که ما در اختیار داریم، حتی طعام های بهشتی، ولایت امام است. در روایتی آمده: حلال در ظاهر قرآن همین حلال هاست و در بطن قرآن ولایت ما ائمه است. بنابراین باطن همه نعمت هایی که داریم و طعام هایی که روزی ما می شود، ولایت ائمه می باشد.
منظور از طعام، تمام انواع آن است. چرا که برخی از طعام ها، طعام جسم، برخی طعام فکر و برخی طعام روح می باشد. قرآن کریم می فرماید: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ»(عبس/۲۴). ظاهر آیه این است که به همین طعامی که در اختیارش قرار می گیرد توجه داشته باشد. در ادامه می فرماید: «أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا * ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا * فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا * وَ عِنَبًا وَ قَضْبًا * وَ زَیْتُونًا وَ نخَلا * وَ حَدَائقَ غُلْبًا * وَ فَاکِهَةً وَ أَبًّا»(عبس/۲۵-۳۱).
یعنی توجه کنید که ما چگونه این نعمت ها را برای شما فراهم کرده ایم. ابرها می آید، آسمان می بارد، سپس زمین می روید و همین طوری و با غفلت لقمه را به دهان نگذارید بلکه: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ». اما در ذیل این آیه، روایتی آمده که مقصود از طعام را روشن می کند. از امام باقر ع نقل شده است که در مورد این آیه فرمودند: «عِلْمُهُ الَّذِی یَأْخُذُهُ عَمَّنْ یَأْخُذُهُ»(۲). یعنی طعام انسان، آن علمی است که به انسان می رسد. باید بنگرد که از چه کسی آن را دریافت می کند و ما به ظاهر تشنه این آب هستیم که در زیارت امین الله اقرار می کنیم: «مَنَاهِلَ الظِّمَاءِ مُتْرَعَة». اما حقیقت این است که معارف بالاتری وجود دارد که قلب ما تشنه آنان است که قرآن کریم می فرماید: «وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّریقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً»(جن/۱۶
امام باقر(ع) ذیل این آیه می فرمایند: «یَعْنِی لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَی وَلَایَةِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ وُلْدِهِ علیهم السلام وَ قَبِلُوا طَاعَتَهُمْ فِی أَمْرِهِمْ وَ نَهْیِهِمْ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقاً یَقُولُ لَأَشْرَبْنَا قُلُوبَهُمُ الْإِیمَان»(۳). یعنی اگر بر طریقه؛ که منظور از آن ولایت اهل بیت است؛ استقامت می کردند و از امر و نهی آن ها تخطی نمی نمودند، آن ها را با آب گوارا سیراب می کردیم. که حضرت در ادامه فرمود: آب گوارا ایمان است. آب گوارا علم مستفاد از امام است. آب گوارا علمی است که انسان از امام تعلم می کند که امام صادق(ع) در مورد این آیه فرمود: «لَأَمْدَدْنَاهُمْ عِلْماً کَیْ یَتَعَلَّمُونَهُ مِنَ الْأَئِمَّة»(۴)
🌹این پیوند را دنبال کنید تا به گروه من برسید👇👇
https://chat.whatsapp.com/FWIb8bk2EllHLoGe6lM424
🌹آن خدایی که برای شما زمین را گسترد و آسمان را برافراشت و فرو بارید از آسمان آبی که به سبب آن بیرون آورد میوه‌های گوناگون برای روزی شما، پس کسی را مثل و مانند او قرار ندهید در حالی که می‌دانید (که بی‌مانند است)
در این آیه خداوند کلمه های والسماء و ماء را بکار برده است
برای واکاوی کلمه ماء به معنی آب وباران که در این آیه آمده است،
رزق هم کلمه دیگری است که دراین آیه آمده است
رزق معانی متعددی دارد خیر وبرکت ومعنویت هم نوعی رزق است
لازم است به نکاتی در این باره اشاره میکنیم:
✅باز هم به کلمه رزق اشاره کنیم
طعام نوعی رزق است وطعام معنوی هم رزق است ،آیت الله میر باقری گفته اند:
باطنِ تمام نعمت های ظاهری و طعام هایی که ما در اختیار داریم، حتی طعام های بهشتی، ولایت امام است. در روایتی آمده: حلال در ظاهر قرآن همین حلال هاست و در بطن قرآن ولایت ما ائمه است. بنابراین باطن همه نعمت هایی که داریم و طعام هایی که روزی ما می شود، ولایت ائمه می باشد.
منظور از طعام، تمام انواع آن است. چرا که برخی از طعام ها، طعام جسم، برخی طعام فکر و برخی طعام روح می باشد. قرآن کریم می فرماید: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ»(عبس/۲۴). ظاهر آیه این است که به همین طعامی که در اختیارش قرار می گیرد توجه داشته باشد. در ادامه می فرماید: «أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا * ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا * فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا * وَ عِنَبًا وَ قَضْبًا * وَ زَیْتُونًا وَ نخَلا * وَ حَدَائقَ غُلْبًا * وَ فَاکِهَةً وَ أَبًّا»(عبس/۲۵-۳۱).
یعنی توجه کنید که ما چگونه این نعمت ها را برای شما فراهم کرده ایم. ابرها می آید، آسمان می بارد، سپس زمین می روید و همین طوری و با غفلت لقمه را به دهان نگذارید بلکه: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ». اما در ذیل این آیه، روایتی آمده که مقصود از طعام را روشن می کند. از امام باقر ع نقل شده است که در مورد این آیه فرمودند: «عِلْمُهُ الَّذِی یَأْخُذُهُ عَمَّنْ یَأْخُذُهُ»(۲). یعنی طعام انسان، آن علمی است که به انسان می رسد. باید بنگرد که از چه کسی آن را دریافت می کند و ما به ظاهر تشنه این آب هستیم که در زیارت امین الله اقرار می کنیم: «مَنَاهِلَ الظِّمَاءِ مُتْرَعَة». اما حقیقت این است که معارف بالاتری وجود دارد که قلب ما تشنه آنان است که قرآن کریم می فرماید: «وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّریقَةِ لَأَسْقَیْناهُمْ ماءً غَدَقاً»(جن/۱۶
امام باقر(ع) ذیل این آیه می فرمایند: «یَعْنِی لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَی وَلَایَةِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ وُلْدِهِ علیهم السلام وَ قَبِلُوا طَاعَتَهُمْ فِی أَمْرِهِمْ وَ نَهْیِهِمْ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقاً یَقُولُ لَأَشْرَبْنَا قُلُوبَهُمُ الْإِیمَان»(۳). یعنی اگر بر طریقه؛ که منظور از آن ولایت اهل بیت است؛ استقامت می کردند و از امر و نهی آن ها تخطی نمی نمودند، آن ها را با آب گوارا سیراب می کردیم. که حضرت در ادامه فرمود: آب گوارا ایمان است. آب گوارا علم مستفاد از امام است. آب گوارا علمی است که انسان از امام تعلم می کند که امام صادق(ع) در مورد این آیه فرمود: «لَأَمْدَدْنَاهُمْ عِلْماً کَیْ یَتَعَلَّمُونَهُ مِنَ الْأَئِمَّة»(۴)
🌹این پیوند را دنبال کنید تا به گروه من برسید👇👇
https://chat.whatsapp.com/FWIb8bk2EllHLoGe6lM424
۲.۶k
۰۶ اردیبهشت ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.