ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﻧﺸﺪ
ﺍﺯ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﯿﺮﻡ ﻧﺸﺪ

ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﻨﺎﻥ ﺭﺍﻫﯽ ﺻﺤﺮﺍ ﮔﺸﺘﻢ
ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺟﺎﻥ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﺸﺪ

ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻡ ﺷﺪﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻭﻏﻢ
ﺁﺭﺯﻭﻡ ﺑﻮﺩ ﺩﮔﺮ ﻏﺼﻪ ﻧﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﺪ

ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻡ
ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺍﺷﮏ ﻧﺮﯾﺰﻡ ﮐﻪ ﻧﺸﺪ

ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺯ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﯼ ﺑﻮﺩ
ﺭﻓﺘﻦ ﺯ ﺩﻧﯿﺎ،ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺭ ﻧﺸﺪ

ﺑﺮ ﻫﺮ ﺩﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺧﺪﺍﺍﺍﺍﺍ
ﯾﺎ ﺻﺒﺮ ﺑﺪﻩ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﺭﻫﺎ

ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺷﺪ؟؟
ﮔﻔﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﺪ

ﮔﻔﺘﻤﺶ ﯾﮏ ﺯﺭﻩ ﻫﻢ ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ ؟
ﮔﻔﺖ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺣﺎﻟﯿﺶ ﻧﺸﺪ





ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺑﺪﻩ
ﺗﺎ ﺑﭙﺬﯾﺮﻡ ﺍﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﭙﺬﯾﺮﻡ..