وا کن که دریا لختی از دوشت بریزد

وا کن که دریا لختی از دوشت بریزد
تا آبروی سختی از دوشت بریزد

بیدار کن گیسو-شب دنباله‌ات را
رو کن شراب سرخ هجده ساله‌ات را

رو کن که در جام زمین افسون بریزی
حیف است آرامش، تو باید خون بریزی

زیبایی آیینه را بی روسری کن
امشب برای دشت و دریا مادری کن

توی دهان زنده بودن شیر بگذار
روی زمین و آسمان تاثیر بگذار

بعد از تو زیبایی هدفمندی ندارد
یعنی تورا وقتی که می‌خندی ندارد

دور از تو چشمی فتنه‌انگیزی بلد نیست
دنیا برای دلبری چیزی بلد نیست

در جان سرما آتش تشویش بگذار
محض رضای غنچه‌ها پا پیش بگذار

#عظیم_زارع