الذی رزقتنی من رحمتک و ریتنی من ق

الَّذِی رَزَقْتَنِی مِنْ رَحْمَتِکَ وَ أَرَیْتَنِی مِنْ قُدْرَتِکَ وَ عَرَّفْتَنِی مِنْ إِجَابَتِکَ‏
و تو به لطف و رحمتت روزیم گردانیدى و قدرتت را در آن به من نشان دادى و اجابتت را شناساندى

فَصِرْتُ أَدْعُوکَ آمِناً وَ أَسْأَلُکَ مُسْتَأْنِساً لاَ خَائِفاً وَ لاَ وَجِلاً مُدِلاًّ عَلَیْکَ فِیمَا قَصَدْتُ فِیهِ (بِهِ) إِلَیْکَ‏
تا با دل مطمئن تو را خواندم و با انس و رغبت و بى ‏ترس مهابت از تو حاجت طلبیدم و با ناز و دلال بر تو آنچه می ‏خواستم تقاضا کردم

فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّی (عَلَیَّ) عَتَبْتُ بِجَهْلِی عَلَیْکَ وَ لَعَلَّ الَّذِی أَبْطَأَ عَنِّی هُوَ خَیْرٌ لِی لِعِلْمِکَ بِعَاقِبَهِ الْأُمُورِ
و اگر دیر حاجتم برآوردى از نادانى بر تو عتاب کردم در صورتى که تأخیر حاجتم مرا بهتر بوده چون تو دانا به عاقبت امور خلقى