میشه برا یه لحظه ام که شده،

میشه برا یه لحظه ام که شده،

بزارید همونجوری که دوست دارم زندگی کنم؟
میشه همش دین اولویت نباشه؟
میشه پدر و مادرم درکم کنن؟
میشه به هنر احترام بزارن؟
میشه برای یه روز به خاطر اینکه نزنید تو ذوقم نقاشیامو ازتون پنهون نکنم؟
میشه قبل از اینکه حرف بزنید کمی فکر کنید؟
میشه منو بچه فرض نکنید؟
میشه اجازه بدید رویا پردازی کنم؟
میشه اجازه بدید کمی با خودم خلوت کنم و تنها بمونم؟
میشه سعی نکنید منو به زور به یه برونگرا تبدیل کنید؟
میشه به خواسته ای که دارم احترام بزارید؟
میشه سعی کنید درکم کنید؟

دیگه خسته شدم...