راستش را بخواهی الان که خوب فکر می کنم می بینم من آنقدره

راستش را بخواهی الان که خوب فکر می کنم، می بینم من آنقدرها هم که فکر می کردم عاشقت نبودم!

اگر واقعا عاشقت بودم...
آن شبی که مادرم در موردت پرسید، دست به سرش نمی کردم، تا مبادا خیال کند دخترش از راه به در شده است!
یا همان روزی که هم کلاسی ام قضیه ی دختر فامیلشان را گفت و تاکید می کرد اینطور عشق ها پایان خوشی ندارد، ته دل من خالی نمی شد!
هی فکر نمی کردم من چقدر به او شبیهم و خودم را مجبور نمی کردم که به تو فکر نکنم!

اگر آنقدرها که ادعایش را داشتم عاشقت بودم، آن روز تعطیل که دختر لوس و نچسب همسایه من را به حرف گرفته بود و از عشقش به تو می گفت، دو دستی تو را به او نمی بخشیدم!
و نمی گفتم به به چه انتخاب خوب و درستی و چقدر بهم می آیید...!

راستش بعضی وقت ها از خودم بدم می آید...
از این که چرا همیشه نصفه نیمه کار انجام می دهم!
حتی عاشق شدنم هم آزار دهندست...
یکی نبود که بگوید حالا که پاهایت سُر خورده، خُب مثل آدم تمام و کمال عاشق باش...!

خودت می بینی که راست می گویم!
من آنقدر ها که ادعایش را داشتم دوستت نداشتم...
وگرنه حالا به جای در رفتن از زیر ارتباطات جا افتاده،
داشتم پیراهن چهارخانه ی قرمزت را اتو می کردم...!