خوشبخت، یوسف به سفر رفته ی من است

خوشبخت، یوسف به سفر رفته ی من است

یار سراغ یار دگر رفته ی من است

آینده و گذشتة محتوم من یکی‌ست

تقدیر، خنجر به جگر رفته ی من است

این چشمه‌ای که بر سر خود می‌زند مدام

...فواره نیست طاقت سر رفته ی من است

مست است و شوربخت که سر می‌زند به سنگ

دریا جوانی به هدر رفته ی من است

هر غنچه‌ای که سر زند از خاک، بعد از این

لبخند یوسف به سفر رفته ی من است

فاضل نظری