بیاعتباری جهان گذران و عشق دو نوای اصیل و دلنشین از

"بی‌اعتباری جهان گذران" و "عشق"، دو نوای اصیل و دلنشین از شعری راستین است و ممکن نیست یکی از این دو نوا بی اهتزاز آن دیگری بلند شود.

احساس بی‌اعتباری جهان گذران، شعله‌ی عشق را در دل شاعر می‌افروزد و فقط عشق است که بر این بی اعتبار گذران، غلبه می‌کند، که زندگی را از نو سرشار می‌کند و به آن ابدیت می‌بخشد؛ لااقل اگر چنین بودی ندارد چنین نمودی دارد.

و عشق جلوه‌ای از جهان مطلوب را به شاعر می‌نمایاند، جهانی که در آن، تقدیر، مغلوب و آزادی حاکم است.

📕 درد جاودانگی
👤 #میگل‌_د_اونامونو

📚