نم

ﺧﯿــــــــﺮﻩ ﺑﻪ ﻣــــــــﺮﺩﻡ ....

ﺗﻨﻬـــﺎﯼ ﺗﻨﻬـــﺎ .....

ﻧــــﻪ ﮐﺴﯽ ﺣــــــﺎﻟـــﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﺪ ....

ﻧـــــﻪ ﮐﺴﯽ ﻫـــــــﻮﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ !....

ﻋﯿـــــﺐ ﻧــــﺪﺍﺭﺩ ....

ﺳـــﺎﻟﻬـــﺎﺳﺖ ﺑـــــﻪ ﺍﯾـــﻦ ﺯﻧــــﺪﮔــﯽ ﻋـــــﺎﺩﺕ ﮐــــــﺮﺩﻩﺍﻡ ....

ﺁﺷـــــﻨﺎﻫﺎﯾﻢ : ﻏــــﺮﯾــﺒﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫـــــﺴـــﺘﻨﺪ ....

ﮐــــﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﺍنم ...!