ای ماه سر به مهر

ای ماه سر به مهر !
سر از سجده بر ندار

به مناسبت ضربت خوردن «حضرت علی (ع)

آن شب، شبِ قــدر را سحر کرد علــی
با شوق وصال، ترک سر کرد علــی

با زمزمه «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکعبه»

از خاک به افلاک سفر کرد علــی
کمر بند عزمت را برای مرگ محکم کن
که مرگ به دیدار تو خواهد آمد
و مرگ پریشانت نکند

آن هنگام که به حضورت خواهد رسید.

و این سرود، ترنّم سحرگاه تو بود؛

سحرگاه شبی که تنها با سه لقمه، افطار کردی و فرمودی: «دوست دارم گرسنه به دیدار خدا بروم»

حکایت غریبی است...

غم های جهان به پیشواز دلم آمده اند. طوفانی در راه است. بوی یتیمی در مشام جهان پیچیده است و آسمان، گرفته و غمگین است.

حکایت غریبی است؟

حکایت مسجد، سحر، سجده و سجاده.
و غریب تر، قصّه مظلومی است که صبورانه زیست و در آخرین سجده، سرود رهایی.

سر داد، سرود

«فُزتُ وَ رَبِّ الْکعبِه»


#F