قرآن در آیات گوناگونی به دو روش از پرندگان نام برده است

قرآن در آیات گوناگونی به دو روش از پرندگان نام برده است: در دسته‌‌ای از آیات از پرنده‌‌ای خاص نام برده است، چنان که در آیه 31 مائده/5 از نقش کلاغ در ماجرای هابیل و قابیل سخن گفته و در آیه 23 نوح/71 در ضمن شمارش بتهای قوم نوح از بت «نسر» یاد کرده که احتمالاً به سبب شباهت به عقاب به این نام شهرت یافته بود و در آیات 57 بقره/2؛ 160 اعراف/7 و 80 طه/20 در ماجرای فرستادن عذابی آسمانی برای بنی‌‌اسرائیل به «سَلْوی» اشاره کرده که بیشتر مفسران آن را نوعی پرنده دانسته‌‌اند که از اطراف به اراضی مقدس بنی‌‌اسرائیل می‌‌آمده و آنها از گوشت این پرندگان استفاده می‌‌کردند[2] و ظاهراً همان بِلْدِرْچین‌‌است.[3]
در دسته‌‌ای دیگر از آیات کلمه «طیر» به صورت عام به کار رفته است: «اَلَم یَرَوا اِلَی الطَّیرِ مُسَخَّرت فی جَوِّ السَّـماءِ...»(نحل/ 16، 79)؛ «و حُشِرَ لِسُلَیمـنَ جُنُودُهُ مِنَ الجِنِّ والاِنسِ والطَّیرِ فَهُم یوزَعون».(نمل/27، 17)
در یک آیه نیز ابتدا واژه طیر و سپس نام هدهد ذکر شده است: «و تَفَقَّدَ الطَّیرَ فَقالَ ما لِیَ لا اَرَی الهُدهُدَ اَم کانَ مِنَ الغائِبین».‌‌(نمل/27،20)