ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻡ

ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻡ
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺧﻮﺏ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﮐﺮﺩﻡ
ﺁﻣﺪﻡ ﭘﺸﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﯼ
ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﮐﺮﺩﻡ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮔﻠﻬﺎ ﺑﻮﺩﯼ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻡ
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ
ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮﺩﻡ
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻡ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﺍ
ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﯾﮏ ﻋﺸﻖ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻡ
ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﯾﺪﯼ ﺁﻧﺮﺍ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﮐﺮﺩﻡ
ﺑﺎﺯ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﺷﺪﯼ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺎﺗﺖ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ
ﺑﺎﺯ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻩ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻡ.