ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ ﺩﻟﺶ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑِﮑَﻨﻪ ﺑﻨﺪﺍﺯﻩ ﺩﻭﺭ.ﻧﺨﻮﺍﺩ ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﺑﯿﺎﺩ.ﺣﺲ ﺑﺪﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﻫﺮ ﺧﺎﻃﺮﺵ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﻪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﮕﯽ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺷﮑﺮ ﮔﺬﺷﺖ.ﺩﺭﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﺍ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﻭﺯﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺎﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﯽ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﮕﯽ
ﭼﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺷﺪ
دیدگاه ها (۱)

ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﯽ ﺁﺯﺍﺭﯼ ﻫﺴﺘﻢﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﻗﺼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢﻭ ﮔﺎﻫﯽﺩ...

ما که از هم توقعی نداریم !!!فقط قرار است من چیزکی بنویسم و ش...

‏باگ ما آدمها اونجاست که بعد این همه تجربه تلخ هنوز نمیدونیم...

آخرش یک نفر از راه می‌رسد که بودنش؛ جبرانِ تمامِ نبودن‌هاست ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط