ﺩﻟﺖ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺖ،،،

ﺣﺮﻓﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ،،،

ﺩﻧﯿﺎﯾﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﺩ ﺷﺪ،،،

ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺮﺩﮔﯽ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﮐﻪ ﮐــﺮﺩﯼ،،،

ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ

ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺕﺗﻤﻨﺎ ﻧﮑﻦ،،،

ﮐﻪ ﺑﺲ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺍﻟﯽ،،،