پاییز ای پاییز

پاییز ای پاییز
زیبایِ برگ ریز
ای رنگ رنگِ دلفریب
بسیار دلتنگم
عبور بده مرا از این بغضِ دمادم
ببر به دنج ترین گوشه ی دنیا
جایی که من باشم و من
که رها کنم گریه هایم را ..
آنقدر بُغض هایم را فرو خورده ام
که سنگینیِ درد به مغز استخوانم رسیده ..
صبر به این هجرانم نیست
ببر مرا به جایی دور دست
که انتهایِ مسیرش
ختم شود به آنی که
آرامشم در دستهایِ اوست
که بهشت جانانه همان جاست ...