هر بار که می بینمت تارهای موی سفیدت بیشتر شده

هر بار که می بینمت تارهای موی سفیدت بیشتر شده
و اندوه درونت زیادتر
چکار می توانم بکنم برایت مادر ؟
بخند که قیافه معصومت
مرا نگران از پیریت می کند
بخند و بگذار ببوسم
خستگی دستهای را که یک عمر برای رشد من چروک شد
حاشا نکن که غصه میخوری
غصه نخور که وجودم آتش می گیرد
در منجلاب فرداهای بی تو بودن
دوستت دارم مـــــــادرم