اندیشه در پیام های خداوند
✍- صبر و استقامتى ارزش دارد كه براى خداوند و در راه او باشد. (نه هر تعصب و لجاجت ویكدندگى) «صبروا ابتغاء وجه ربّهم»
- نماز باید اقامه شود، نه آنكه فقط خوانده شود. یعنى باید آداب، شرایط، حدود و دستورات آن مراعات شود. «اقاموا الصّلاة»
- رابطه با خدا بدون كمك به دیگران مقبولیّتى ندارد، گرچه كمك هم تنها كمك مالى نیست. «اقاموا الصّلاة و انفقوا»
- به انفاق خود مغرور نشوید، آنچه مى دهید از اوست. «انفقوا ممّا رزقناهم»
- وقتى نیّت كار «ابتغاء وجه ربّ» یعنى رضایت پروردگار شد، دیگر پنهان و آشكار عمل مهم نیست. «سراً و علانیةً»
- حكمت اقتضا مى كند كه بعضى از كمك ها علنى وبعضى دیگر مخفى باشد. «سرّاً وعلانیةً»
- گناه را با توبه، منكر را با معروف، ظلم را با عفو، ناسزا را با سلام، عذاب را با صدقه، جفا را با صله، استبداد را با مشورت و ولایت طاغوت و شیطان را با ولایت حقّ جبران نماییم. «یدرون بالحسنة السّیّئة»
- خوش عاقبتى در دنیا و آخرت از آنِ صاحبان خرد است. «اولوا الالباب... اولئك لهم عقبى الدار»
«صبر»، فقط به معناى تحمّل مشكلات نیست، بلكه شامل پایدارى در عبادت، مقابله با معصیت، بردبارى در مصیبت، تسلیم در اطاعت و عدم غرور و مستى در نعمت نیز مى شود.
«وجه ربّهم» به معناى جلب توجّه، عنایت و رضایت پروردگار است.
اقامه نماز یكى از مصادیق پیمان هاى الهى «عهداللَّه» است كه در آیات سابق آمد، چنانكه در روایت نیز آمده است؛ «الصّلاة عهد اللَّه».
صبر و صلاة پیوند با خالق، انفاق و حسنه، ارتباط با مردم است.
انفاق داراى درجاتى است؛
گام اوّل: بخشش از فضل و داده هاى الهى. «انفقوا مما رزقناكم»(101)
گام دوم: بخشش از دسترنج و كسب حلال. «انفقوا من طیبات ما كسبتم»(102)
گام سوم: بخشش از آنچه دوست دارند. «لن تنالوا البّر حتّى تنفقوا مما تحبّون»(103)
گام چهارم: ایثار. «و یؤثرون على انفسهم و لو كان بهم خصاصه»(104)
به فرموده ى المیزان، «عقبى الدار» به معناى عاقبت به خیرى در دنیاست، ولى مى توان گفت كه شامل هر دو سرا «دنیا و آخرت» مى شود.
معناى اینكه بدى را با خوبى برطرف كنیم، این است كه اگر از مومنان كسى كار ناشایستى در رابطه با ما انجام داد اغماض كنیم، نه اینكه با افراد ظالم و مفسد چنین رفتارى داشته باشیم، زیرا در مورد آنها باید مقابله به مثل نمود. به هر صورت اگر چه اسلام دین اخلاق و عاطفه و بخشش است، ولى در جاى خود «لاتأخذكم بهما رأفة»(105) نیز دارد.
اسلام مكتب جامع و اولواالالباب افراد كاملى هستند. وجود جملاتى همچون: «یوفون»، «یصلون»، «یخشون»، «یخافون»، «صبروا»، «اقاموا»، «انفقوا» و «یدرؤن» نشانه آن است كه انسان هاى كامل هم متعهد به پیمان ها
- نماز باید اقامه شود، نه آنكه فقط خوانده شود. یعنى باید آداب، شرایط، حدود و دستورات آن مراعات شود. «اقاموا الصّلاة»
- رابطه با خدا بدون كمك به دیگران مقبولیّتى ندارد، گرچه كمك هم تنها كمك مالى نیست. «اقاموا الصّلاة و انفقوا»
- به انفاق خود مغرور نشوید، آنچه مى دهید از اوست. «انفقوا ممّا رزقناهم»
- وقتى نیّت كار «ابتغاء وجه ربّ» یعنى رضایت پروردگار شد، دیگر پنهان و آشكار عمل مهم نیست. «سراً و علانیةً»
- حكمت اقتضا مى كند كه بعضى از كمك ها علنى وبعضى دیگر مخفى باشد. «سرّاً وعلانیةً»
- گناه را با توبه، منكر را با معروف، ظلم را با عفو، ناسزا را با سلام، عذاب را با صدقه، جفا را با صله، استبداد را با مشورت و ولایت طاغوت و شیطان را با ولایت حقّ جبران نماییم. «یدرون بالحسنة السّیّئة»
- خوش عاقبتى در دنیا و آخرت از آنِ صاحبان خرد است. «اولوا الالباب... اولئك لهم عقبى الدار»
«صبر»، فقط به معناى تحمّل مشكلات نیست، بلكه شامل پایدارى در عبادت، مقابله با معصیت، بردبارى در مصیبت، تسلیم در اطاعت و عدم غرور و مستى در نعمت نیز مى شود.
«وجه ربّهم» به معناى جلب توجّه، عنایت و رضایت پروردگار است.
اقامه نماز یكى از مصادیق پیمان هاى الهى «عهداللَّه» است كه در آیات سابق آمد، چنانكه در روایت نیز آمده است؛ «الصّلاة عهد اللَّه».
صبر و صلاة پیوند با خالق، انفاق و حسنه، ارتباط با مردم است.
انفاق داراى درجاتى است؛
گام اوّل: بخشش از فضل و داده هاى الهى. «انفقوا مما رزقناكم»(101)
گام دوم: بخشش از دسترنج و كسب حلال. «انفقوا من طیبات ما كسبتم»(102)
گام سوم: بخشش از آنچه دوست دارند. «لن تنالوا البّر حتّى تنفقوا مما تحبّون»(103)
گام چهارم: ایثار. «و یؤثرون على انفسهم و لو كان بهم خصاصه»(104)
به فرموده ى المیزان، «عقبى الدار» به معناى عاقبت به خیرى در دنیاست، ولى مى توان گفت كه شامل هر دو سرا «دنیا و آخرت» مى شود.
معناى اینكه بدى را با خوبى برطرف كنیم، این است كه اگر از مومنان كسى كار ناشایستى در رابطه با ما انجام داد اغماض كنیم، نه اینكه با افراد ظالم و مفسد چنین رفتارى داشته باشیم، زیرا در مورد آنها باید مقابله به مثل نمود. به هر صورت اگر چه اسلام دین اخلاق و عاطفه و بخشش است، ولى در جاى خود «لاتأخذكم بهما رأفة»(105) نیز دارد.
اسلام مكتب جامع و اولواالالباب افراد كاملى هستند. وجود جملاتى همچون: «یوفون»، «یصلون»، «یخشون»، «یخافون»، «صبروا»، «اقاموا»، «انفقوا» و «یدرؤن» نشانه آن است كه انسان هاى كامل هم متعهد به پیمان ها
۱.۱k
۰۷ آبان ۱۴۰۳
