🧚‍♀️رها کن ؛

🧚‍♀️رها کن ؛
هر آنچه که فکرِ خواستنش ،
زمین گیرت می کند .
این وابستگی هایِ بی ثمر ؛
به بغضِ کهنه ای می مانَد بیخِ گلو ،
که تا رها نشود ؛
آرامشِ دنیایِ تو بر نخواهد گشت .
رهایش که کردی ؛ اشک می ریزی ،
عذاب می کشی و تمامِ حسرت
و ترس هایِ ته گرفته ات
به یک باره از چشمانت بیرون می ریزد .
تا جایی که سبُک می شوی و به نقطهٔ پذیرش
و بی تفاوتیِ محض می رسی .
جایی که دیگر ،
نه دلیلی هست برایِ ترسیدن ،
نه حسرتی برایِ خوردن ،
نه چیزی برایِ از دست دادن ،
گذشته و نداشته هایت را فراموش می کنی
و دل می دهی به اتفاقاتِ خوبِ پیشِ رو .
بعضی رها کردن ها ،
فقط تصورشان ترسناک است !