مرد که باشی باید

مـــــــــــــــرد کـــــــه باشــــــــی بایــــد :

برای هضم دلتنگی هایت قدم بزنی و با نگاهت با سنگ فرش خیابان ها و پیاده روها
حرف بزنی …

برای حجم تلخ بی کسی هایت سکوت کنی …

شانه هایت را پناه گریه اش کنی و در عوض دست های مردانه ات سرپوش
اشک هایت باشد …

اما …
گــــــــریه نکن !

محکم باش !
مانند دستانت … مثال شانه هایت …

آخر تو مَردی …
مــــــــــرد کـــــــــه گـــــــــریه نمی کنــــد