عشق من
🌊꯭ִׂ عِشـقِ مـن،
اِمـشـب ڪـه دارم ايـن ڪـلـمـات رو مـينـويـسـم،
يـه جـور حـالِ عـجـيـبـي تـوي دلـمـه…
حـسـي شـبـيـه نـگاه ڪـردن بــه آسـمـونِ شـب
وقـتـي هـزار تـا سـتـاره روش نـشـسـتـه؛
هـمـون حـسِ قـشـنـگِ ارامـي
ڪـه فـقـط وقـتـي بــه تــو فـكـر مـيكـنـم
تـوي وجودم راه مـيافـتـه.
سـالگَـردمـون رِسـيـده…
سـالگَـردِ «مـا» —
سـالگَـردِ لـحـظـهاي
ڪـه دلـم فـهـمـيـد
يـهـو يـه نـفـر اومـده
ڪـه هـمـهچـي بــعـدها
بــا اسـمـش مـعـنـي مـيگـيـره.
نـمـيدونـم چـطـور بـايـد تـوضـيـح بــدم
ڪـه بودنـت چـه جادويـي بــا مـن كـرد…
ڪـه چـطـور شـد يـه روزي
چـشـمهـام تــو رو ديـدن
و از هـمـون لـحـظـه
انـگار دنـيـا يـهجـور ديـگـه شـد.
يـه دنـيـا بــا رنـگهاي گـرمتـر،
بــا هـواي لـطـيـفتـر،
بــا ضـربانـي
ڪـه بــهجاي قـلـب،
انـگار اسـمِ تــو رو تـكـرار مـيكـرد.
تو فـقـط عـشـقِ مـن نـيـسـتـي…
تو اتـفـاقـي هـسـتـي
ڪـه يـكبار تـوي عـمـر مـيافـتـه.
اون مـعـجـزهی كوچـولـويـي
ڪـه اروماروم
مـيره تـوي جانِ آدم
و بــعـدش ديـگـه نـمـيتـونـي
بــدونـش فـكـر ڪـنـي،
نـفـس بـكـشـي،
زنـدگـي كـنـي.
هـر لـحـظـه كـنارِ تــو
بــرام مـثـل اولـيـن باره —
اولـيـن خـنـده،
اولـيـن نـگاه،
اولـيـن لـرزِ شـيـريـنِ قـلـبـم
وقـتـي صـدات رو مـيشنـوم
و بــا خـودم مـيگـم:
«خـدايا…
چـطـور مـمـكـنـه
كـسـي ايـنقـدر
بــه قـلـبِ آدم بــياد؟»
مـن عـاشـقِ تــوئـم…
نـه از اون عـشـقهايـي
ڪـه تـوي حـرف قـشـنـگـه،
از اون عـشـقهايـي
ڪـه تـوي اسـتـخونِ آدم مـينـشـيـنـه.
عـاشـقـتـم بــا هـر چـيـزي كـه هـسـتـي —
بــا نورِ چـشـمهـات،
بــا نـرمـيِ صـدات،
بــا مـهـربانـيات،
بــا اون لـحـظـههايـي
كـه حـتـي حـرف نـمـيزنـي
امـا دلـم
از حـضورِ ارومـت پـر مـيشـه.
مـيخـوام ايـن رو بـدونـي:
اگـه يـه روز دنـيـا سـاكـت شـد،
اگـه هـمـهچـي افـتـاد،
اگـه هـمـهچـي عـوض شـد…
مـن هـنـوز كـنارِ تــو مـيمونـم.
چـون بودن بــا تــو انـتـخـاب نـيـسـت،
«سـرنـوشـتِ قـلـبـمـه.»
سـالگَـردمـون مـبارڪ،
عـشـقِ زنـدگـيِ مـن…
تـمامِ آرزوهايِ جـهان
بــراي مـن تـوي يـه لـحـظـه خـلـاصـه شـده:
لـحـظـهاي
كـه دسـتهـات رو مـيگـيـرم
و بــا تـمامِ وجودم حـس مـيكـنـم
كـه مـن
«خـانـهام»
را پـيـدا كـردهام. @aroxv
اِمـشـب ڪـه دارم ايـن ڪـلـمـات رو مـينـويـسـم،
يـه جـور حـالِ عـجـيـبـي تـوي دلـمـه…
حـسـي شـبـيـه نـگاه ڪـردن بــه آسـمـونِ شـب
وقـتـي هـزار تـا سـتـاره روش نـشـسـتـه؛
هـمـون حـسِ قـشـنـگِ ارامـي
ڪـه فـقـط وقـتـي بــه تــو فـكـر مـيكـنـم
تـوي وجودم راه مـيافـتـه.
سـالگَـردمـون رِسـيـده…
سـالگَـردِ «مـا» —
سـالگَـردِ لـحـظـهاي
ڪـه دلـم فـهـمـيـد
يـهـو يـه نـفـر اومـده
ڪـه هـمـهچـي بــعـدها
بــا اسـمـش مـعـنـي مـيگـيـره.
نـمـيدونـم چـطـور بـايـد تـوضـيـح بــدم
ڪـه بودنـت چـه جادويـي بــا مـن كـرد…
ڪـه چـطـور شـد يـه روزي
چـشـمهـام تــو رو ديـدن
و از هـمـون لـحـظـه
انـگار دنـيـا يـهجـور ديـگـه شـد.
يـه دنـيـا بــا رنـگهاي گـرمتـر،
بــا هـواي لـطـيـفتـر،
بــا ضـربانـي
ڪـه بــهجاي قـلـب،
انـگار اسـمِ تــو رو تـكـرار مـيكـرد.
تو فـقـط عـشـقِ مـن نـيـسـتـي…
تو اتـفـاقـي هـسـتـي
ڪـه يـكبار تـوي عـمـر مـيافـتـه.
اون مـعـجـزهی كوچـولـويـي
ڪـه اروماروم
مـيره تـوي جانِ آدم
و بــعـدش ديـگـه نـمـيتـونـي
بــدونـش فـكـر ڪـنـي،
نـفـس بـكـشـي،
زنـدگـي كـنـي.
هـر لـحـظـه كـنارِ تــو
بــرام مـثـل اولـيـن باره —
اولـيـن خـنـده،
اولـيـن نـگاه،
اولـيـن لـرزِ شـيـريـنِ قـلـبـم
وقـتـي صـدات رو مـيشنـوم
و بــا خـودم مـيگـم:
«خـدايا…
چـطـور مـمـكـنـه
كـسـي ايـنقـدر
بــه قـلـبِ آدم بــياد؟»
مـن عـاشـقِ تــوئـم…
نـه از اون عـشـقهايـي
ڪـه تـوي حـرف قـشـنـگـه،
از اون عـشـقهايـي
ڪـه تـوي اسـتـخونِ آدم مـينـشـيـنـه.
عـاشـقـتـم بــا هـر چـيـزي كـه هـسـتـي —
بــا نورِ چـشـمهـات،
بــا نـرمـيِ صـدات،
بــا مـهـربانـيات،
بــا اون لـحـظـههايـي
كـه حـتـي حـرف نـمـيزنـي
امـا دلـم
از حـضورِ ارومـت پـر مـيشـه.
مـيخـوام ايـن رو بـدونـي:
اگـه يـه روز دنـيـا سـاكـت شـد،
اگـه هـمـهچـي افـتـاد،
اگـه هـمـهچـي عـوض شـد…
مـن هـنـوز كـنارِ تــو مـيمونـم.
چـون بودن بــا تــو انـتـخـاب نـيـسـت،
«سـرنـوشـتِ قـلـبـمـه.»
سـالگَـردمـون مـبارڪ،
عـشـقِ زنـدگـيِ مـن…
تـمامِ آرزوهايِ جـهان
بــراي مـن تـوي يـه لـحـظـه خـلـاصـه شـده:
لـحـظـهاي
كـه دسـتهـات رو مـيگـيـرم
و بــا تـمامِ وجودم حـس مـيكـنـم
كـه مـن
«خـانـهام»
را پـيـدا كـردهام. @aroxv
- ۱.۶k
- ۲۸ آذر ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۲۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط