خطایت هر چ بود آدم

خطایت هر چہ بود آدم .......
بہ جرم سیب دزدیدن، تو را از خویش پر دادند !!
ولے آدم نڪن باور؛.........
تو را با چیدن یڪ سیب پر دادند؟!
خطایت عشق حوا بود .......
گمانم عاشقش بودے !!
بہ چشمت عشق را دیدے ......
براےِ خاطر حوا تو آن شب سیب را چیدے؟!
چہ رازے پشت این سیب است؟!
ڪہ ما را در بہ در کردے،......
از آن مٱواےِ روحانے .........
به این دنیاےِ ظلمانے .......
من از ابهام مےترسم .........
من از تکرارِ این فرجام مےترسم ......
چنان گنگ است این قصہ ........
چنان تاریڪ و پنهان است ........
ڪہ از ترس سقوطے تلخ ..........
من از بوییدن یڪ سیب بد هنگام مےترسم!!