بسم الله الرحمن الرحم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1)
سوگند به آن کوه انجير و زيتون ( سرزمين دمشق و بيت المقدس ) آن جا که خاستگاه پيامبرانى بسيار بود ، (1)
وَطُورِ سِينِينَ (2)
و سوگند به طور سينا ، آن جا که خدا با موسى سخن گفت ، (2)
وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3)
و سوگند به اين شهر امن ( مکّه ) ، (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4)
که ما انسان را در نيکوترين قوام آفريديم تا بتواند در نزد خدايش به نيکبختىِ جاودانه دست يابد . (4)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5)
سپس او را چون از مسير فطرت خارج شد ، به جايگاهى پست که از جايگاه همه فرومايگانِ اهل عذاب پست تر بود بازگردانديم . (5)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6)
مگر کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ، که براى آنان پاداشى بى پايان خواهد بود . (6)
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7)
اينک اى انسان ، پس از دانستن اين حقيقت چه چيز تو را وامى دارد که روز جزا را دروغ شمرى ؟ (7)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8)
مگر خداوند در داورى اش از همه داوران برتر نيست ؟ پس چگونه مى پندارى که روز جزايى مقرّر نکرده است تا هر کس به سزاى کردار خويش رسد . (8)