پناهاه امنیست آغوشت

پناهڪَاه امنی‌ست آغـوشت
می آیی و صبـــح در ڪَرماے جانت
رنڪَِ نڪَاهِ خورشیــد را می ڪَیـرد!
درنڪَ نڪن...
صبحــانہ ام ،
ڪمی ذوق است با ڪمی لبخنــد
باید باشی تا عشــــق را
با بوســہ بوسـہ لبخنــد از لبانم بڪَیــری!
چشــم بہ راهت مانده ام!
باید طعـــم این صبـــح بخیـرها را
از زبان تو چشیــد ...


‎‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌